07 Unë të kërkoj në mëngjes

Unë të kërkoj në mëngjes

     

“Unë duhet të lutem para se të takoj njeri.  Shpesh kur fle gjatë ose kur takohem me të tjerët herët, shkon ora njëmbëdhjetë ose dymbëdhjetë para se të filloj lutjen në privaci.  Ky është një sistem i mjerë.  Nuk është biblik.  Krishti ngrihej para se të çelte dita dhe shkonte në një vend të vetmuar; Davidi thotë: “Unë të kërkoj në mëngjes”, “Ti në mëngjes dëgjon zërin tim”.  Lutja e familjes humbet shumë nga fuqia dhe ëmbëlsia e saj dhe nuk mund të jem aspak i dobishëm ndaj atyre që kërkojnë prej meje. Ndërgjegjja ime ndjehet fajtore, shpirti i paushqyer, llampa ime jo në gatishmëri. Pastaj, kur futem në lutjen në privaci, shpirti është shpesh i çakorduar.  E ndiej se është shumë më mirë të filloj me Perëndinë – ta shoh fytyrën e Tij së pari – të afroj shpirtin tim pranë Tij para se ai të jetë pranë ndonjë tjetri”.

Robert Murray McCheyne

      Njerëzit që kanë bërë më shumë për Perëndinë në këtë botë kanë qenë nga ata që binin qysh herët mbi gjunjët e tyre.  Ai që e kalon kot mëngjesin e herët – mundësinë dhe freskinë e tij – në gjëra të tjera dhe jo në kërkimin e Perëndisë do të ketë pak sukses në kërkimin e Tij gjatë pjesës tjetër të ditës.  Nëse Perëndia nuk është i pari në mendimet dhe përpjekjet tona të mëngjesit, Ai do të jetë i fundit në pjesën tjetër të ditës.

      Prapa kësaj ngritjeje herët dhe kësaj lutjeje herët është dëshira e zjarrtë që na nxit në këtë kërkim të Perëndisë.  Plogështia e mëngjesit tregon për një zemër të plogët.  Zemra që është e shkujdesur në kërkimin e Perëndisë në mëngjes e ka humbur shijen e Tij.  Zemra e Davidit ishte e zjarrtë në kërkimin e Perëndisë.  Ai kishte etje dhe uri për Të.  Ai e kërkonte Perëndinë herët – para se të dilte drita.  Shtrati dhe gjumi nuk mund ta pengonin shpirtin e tij në zellin e kërkimit të Perëndisë.  Krishti kërkonte gjithmonë shoqërinë me Perëndinë dhe kështu, duke u ngritur shumë para se të agonte dita, Ai shkonte në mal për t'u lutur.  Dishepujt e tij – kur zgjoheshin nën ndjenjën e turpit për shkujdesjen e tyre – dinin se ku ta gjenin.  Mund të japim një listë të tërë njerëzish që kanë vepruar fuqimisht në botë për Perëndinë dhe do të shohim se ata e kërkonin qysh herët Perëndinë.

      Ajo dëshirë për Perëndinë që nuk mund t'i thyejë zinxhirët e gjumit është diçka e dobët dhe nuk do të sjellë asnjë dobi për Perëndinë.  Ajo dëshirë për Perëndinë që mbetet shumë prapa djallit dhe botës qysh në fillimin e ditës nuk do të kapërcejë kurrë prapambetjen e saj.

      Nuk është thjesht të ngriturit shpejt ai që i nxjerr njerëzit në krye dhe që i bën ata udhëheqës ndër luftëtarët e Perëndisë.  Këtë e bën dëshira e papërmbajtur që i nxit ata dhe i thyen zinxhirët e çdo lloj kënaqësie ndaj vetes.  Por ngritja herët i jep vrull, rritje dhe forcë dëshirës.  Nëse ata do të kishin qëndruar në shtrat duke parë rehatinë e tyre, dëshira do të ishte shuar.  Dëshira ishte ajo që i bënte të ngriheshin dhe i frymëzonte të kërkonin Perëndinë.  Kjo vëmendje dhe ky veprim i papërtuar u dha besimit të tyre njohjen e Perëndisë dhe zemrave të tyre zbulesën më të ëmbël dhe më të plotë të Tij.  Kjo forcë besimi dhe kjo plotësi zbulese i bëri ata besimtarë të shquar.  Shkëlqimi madhështor i shenjtërisë së tyre ka zbritur poshtë te ne dhe ne kemi hyrë në gëzimin e fitoreve të tyre.  Por ne ngopemi me gëzim dhe jo me prodhimtari.  Ndërtojmë varret e tyre dhe shkruajmë epitafet e tyre, por bëjmë kujdes që të mos e ndjekim shembullin e tyre.

      Kemi nevojë për njerëz predikuesish që kërkojnë Perëndinë dhe e kërkojnë Atë herët.  Kemi nevojë për njerëz të cilët i japin Perëndisë freskinë dhe vesën e përpjekjeve të tyre dhe si shpërblim marrin freskinë dhe plotësinë e fuqisë së Tij që Ai të mund të jetë si vesa për ta – plot gëzim e forcë nëpër të gjithë vapën dhe punën e ditës.  Përtacia jonë në kërkimin e Perëndisë është mëkati ynë i lemerishëm.  Njerëzit e kësaj bote janë shumë më të mënçur se ne.  Ata fillojnë herët dhe mbarojnë vonë.  Ne nuk e kërkojmë Perëndinë me zell e me ngulm.  Asnjë njeri nuk e gjen Perëndinë nëse nuk e ndjek me ngulm Atë.  Dhe, asnjë shpirt nuk e kërkon me ngulm Perëndinë nëse nuk e kërkon Atë qysh herët në mëngjes.